De inhoud van 10 000 luchtballonnen

Songtekstanalyse van de nieuwe K3-hit

Het nieuwe liedje van de nieuwe K3 al gehoord? En waar gaat het over? Over ballonnen, tienduizend om precies te zijn, een boodschap op een brief en vrede. Dat in ieder geval, maar er zit veel meer in de tekst!

"Doe je mee? We schrijven samen een brief." vraagt Marthe, het meisje met het donkere haar.
-Ja, is goed. Heb jij nog ergens een vel papier? Ik heb hier wel een pen. Wat is het eigenlijk voor brief?
"Met een boodschap erop. En we geven hem mee met een luchtballon."
-Eh. Oké, top.

De blonde Klaasje bemiddelt ondertussen met de 'soldaatjes'. Ze vraagt heel lief: "Zet die oorlog nu stop." Daar moet je K3 voor zijn, om een streng bevel te uiten als een lieve vraag. De generaal heeft niets meer te zeggen. Die staat aan de horizon en "kijkt omhoog, naar een wondere regenboog". Dit couplet is volledig met een Vlaams accent gezongen door de Nederlandse Klaasje. Knap hoor! Dat hoor ik Josje van de oude K3 niet doen. Sommigen vinden het onzin dat Klaasje in het Vlaams-Nederlands moet zingen. Ze is toch gewoon Nederlands? Dat mag ze best laten horen, menen ze. Ik vind het juist mooi dat alle K3-leden hetzelfde accent hebben tijdens het zingen. Dit zorgt voor een eenheid. Bovendien klinkt Vlaams veel mooier dan het noordelijk Nederlands.

Terug naar de songtekst. We zijn ondertussen bij het voorrefrein aangekomen. De generaal kijkt omhoog naar een wondere regenboog. Wat een mooi woord: wonder als bijvoeglijk naamwoord. Maar wacht even, waar komt die regenboog vandaan? Was die er al en ziet de generaal hem pas nu hij stopt met oorlogvoeren en omhoog kijkt? Of is dit slechts een knipoog naar Hand in hand, oog in oog. Alle kleuren van de regenboog? Of is de regenboog ook hier weer een teken? Van Gods trouw? De verscheidenheid aan mensen? Vrede??

Het antwoord komt in het refrein: "Tienduizend luchtballonnen" Aha! Ik snap 'm. We hebben samen allemaal ballonnen opgelaten in verschillende kleuren, die vormen nu een regenboog! Ik heb Marthe dus helemaal verkeerd begrepen: we moesten niet samen één brief schrijven, maar allemaal een eigen brief. #ambiguïteit Een regenboog van ballonnen dus. We gaan verder.

"Tienduizend luchtballonnen kleuren de hemel blauw." Mijn wondere wereld stort in! Hoe kunnen al die kleurrijke ballonnen nu de hemel blauw kleuren? Ze bedoelen hier vast 'kleuren het hemelblauw'. Ach, iedereen maakt wel eens een lidwoordfout.

"Tienduizend luchtballonnen zijn op weg naar jou." Naar mij? Ik heb toch net meegeholpen met die brief? Verwarring.

"Tienduizend luchtballonnen kleuren de horizon." Supermooi.

"Tienduizend jaren oorlog zonder dat ooit iemand won." Eigenlijk zou het 'jaar' moeten zijn en in de bijzin mist er naar mijn gevoel een 'er'. Maar ach, dichterlijke vrijheid. En de boodschap die hier wel echt een statement is, komt perfect over.

In het tussenspel dat volgt realiseer ik me ineens: luchtballonnen, dat zijn van die grote dingen met een mandje eronder. Dat zijn helemaal geen schattige heliumballonnetjes waar je een briefje aan kunt hangen. Wat bedoelen ze nu eigenlijk?

Als Hanne begint te zingen, hoor ik dat ze een tongpunt-r heeft, in tegenstelling tot Marthe met haar huig-r. Klaasje heeft zoals verwacht eigenlijk een Gooise r, hoor ik als ze vlak voor de bridge spontaan roept: "Doe maar mee!" De drie zijn nog individuen.

Alles komt goed in de bridge. Hier is er geen verschil in accent meer, noordelijk of zuidelijk, tongpunt-, huig- of Goosche r. Ook de tekst roept geen vragen meer op, geen ambigue of mysterieuze taal. Slechts blijheid en vrijheid brengen Marthe, Hanne en Klaasje over met hun bridge-tekst en wij mogen ze uit volle borst nablèren: [aie: le lele le]