In de reële wereld zijn veel mensen multilinguaal of meertalig. Dat wil zeggen dat je meerdere talen verstaat en spreekt, in sommige gevallen al van jongs af aan. Als je de hele wereldbevolking beschouwt, dan is de meerderheid multilinguaal. Daar zitten dan ook bilingualen bij (mensen die twee talen van jongs af aan hebben verworven). Er bestaan ook mensen die heel veel talen spreken. Vaak hebben ze zich dat zelf aangeleerd, bijvoorbeeld door hun motivatie en/of doordat ze een enorme talenknobbel hebben. Die mensen noemen we polyglotten. Dat is de reële wereld. In de ideale wereld beheersen alle mensen alle talen. Van jongs af aan. Volledig.
De knulligheid van vertaalde liedjes
Ik kom bij dit geniale idee door middel van een mislukt liefdesliedje van Guus Meeuwis. Als je het mij vraagt, is het vertaalde nummer Dat komt door jou het net niet. Het heeft een prachtige melodie, maar de tekst past er net niet goed in. Dit komt doordat het nummer een vertaling is van A te van Lorenzo Jovanotti Cherubini. De Nederlandse woorden zijn dus met passen en meten op de al bestaande melodie geplakt. Natuurlijk, de boodschap komt over, maar mooie taalkunst is het niet meer door de beperkingen die de melodie geeft. Ik zie in ieder geval drie kenmerken die ik wel vaker tegenkom bij vertaalde liedjes.
