Chocoladeletter R

"Wil d'r iemand een stukje witte chocoladeletter?" Het was zondag. We zaten in de auto, terug van een nachtje housewarming in het verre Zeeland.
"Het is de letter R, van Maarrrtje, en van Harrrmen. En van Annelies van Rrrijn."
"En van Elise Korrrndorrrfferrr!" riep Harmen.
Iedereen had de r! Ik had daar van tevoren niet bij stilgestaan. Ik vond het gewoon een mooie letter. En ik zou 'm als verrassing tevoorschijn toveren op de terugweg.

Thuis was hij nog niet op en stond de doos ervan op mijn beeldscherm. De volgende dag nog steeds. Mijn gitaarleerlingen vroegen: "Waarom heb je de letter R?"
"Waarom niet? De r is een mooie letter. Waarom zou je altijd de eerste letter van je naam moeten nemen? Je kunt toch ook gewoon een andere kiezen?"
De ene leerling was stil en de ander, die Ruben heette, zei: "Ik zou dan juist de M kiezen. Dan lijkt het meer."

Toen mijn brusjes die zaterdag hadden gezien dat ik een R voor mezelf had gekocht, was het commentaar kort maar krachtig geweest.
"Raartje"